عناصر موضوعی جرم پولشویی در قانون مبارزه با پولشویی ایران و کنوانسیون های بین المللی

پول‌شویی یکی از جرائم علیه امنیت اقتصادی است. قانونگذار ایران متعاقب تصویب کنوانسیون‏های بین‏المللی وین (1998)، پالرمو (2000) و مریدا (2003) و مصالح عمومی جامعه، قانون مبارزه با پول‌شویی را در سال 1386 به تصویب رساند، اما در تدوین آن کارشناسی لازم راجع به عناصر موضوعی و مجازات آن صورت نگرفته است، به‌گونه‌ای که اولاً غالب مصادیق رفتار ارتکابی با یکدیگر از لحاظ مفهوم و مصداق تداخل دارند، ثانیاً با دیگر قوانین کیفری در تعارض‌اند و ثالثاً پول‌شویی و آنچه در حکم پول‌شویی است، یکی انگاشته شده است و نیز موضوع جرم پول‌شویی که عایدات مجرمانه است، برخلاف کنوانسیون‏های مذکور در مفهوم مضیق مال محصور شده و همچنین برای تعیین جرم منشأ هیچ معیاری منظور نشده است. عنصر روانی پول‌شویی با قصد صریح، قصد غیرصریح و بی‌پروایی می‏تواند تحقق پیدا کند که بی‏پروایی مورد تصویب قانون قرار نگرفته است و با پیش‌بینی جزای نقدی نسبی در مادۀ 9 این قانون اعمال اصل فردی کردن مجازات با مشکل مواجه است و استرداد اموال که مفهومی حقوقی است، جزای نقدی معرفی شده است.